Het is bekend: er is een universitair onderzoek gevoerd naar de onpartijdigheid van de Vlaamse Openbare Omroep, en er is niets aan de hand, op wat neuzelende op- en aanmerkingen na, diep verborgen in het honderd bladzijden dikke rapport. Dat was voorspelbaar.
Meten is weten. Maar het is niet verboden te meten én zijn verstand te gebruiken, voor zo ver voorradig. Dat is wat ik dacht na het lezen van het onpartijdigheidsrapport over VRT NWS. 104 bladzijden lang, maar u hoeft die echt niet te lezen: er valt niets te vernemen. De conclusie is dat er geen probleem is. De onderzoekers (hoofdzakelijk van de VUB) vinden dat trouwens al lang. De VUB is bij de VRT de huisleverancier van goede rapporten. Als die proffen niet opletten, worden ook zij – zoals één van hun collega’s – directeur bij de omroep. In een Mexicaans leger is er plaats.
In de Kamer is er vaak politiek theater. Soms is dat amusant, soms zelfs spannend. Maar er is meer. Werk in de diepte. Waar geen hond op let. De Kamerleden zelf vaak ook niet. En dat is jammer, want het is vaak zeer de moeite. Dat laatste woord is op zijn plaats: ja, het duurt allemaal lang; je moet het uitzitten. Maar je leert wel veel: over waarover het gaat, en waarover het gaat bij nader toezien.
Ik heb niet de gewoonte en nog veel minder de reputatie de openbare omroep te hulp te komen. Maar nu er nogal wat kritiek komt omdat De Zevende Dag antivaxers aan het woord heeft gelaten, moet ik wel. Nu ze voor één keer doen wat ze moeten doen.
Er is een opvallende gelijkenis tussen de Vlaamse liberalen en onze virologen. Als je met de liberalen over de financiering van Sihame El Kaouakibi praat, of met de virologen over het aantal doden, is het antwoord krek hetzelfde: ja, maar wij tellen anders. 100.000 wordt dan in feite 50.000. En meestal stoppen dan de vragen, en worden we met zijn allen verondersteld begripvol de andere kant op te kijken. Zoals in De Afspraak van vorige vrijdag.
Integratie is business. En liberalen zijn daar voor..
Het klopt: niemand is schuldig tot een rechter het tegendeel zegt. Laten we daar aub blijven van uitgaan. En het ook menen. Ook als het (soms letterlijk) nergens over gaat, nagelen media mensen te vaak aan de paal. Ik niet.
Ik lees maar wat ik lees, en ik ken Bart De Pauw niet, maar hij is een puberaal kalf. Hij heeft dag en nacht achter zijn ding aangelopen, en kon zich kennelijk niet voorstellen dat er vrouwen waren die dat niet leuk vonden. Zijn sms-conversatie met Ella-June Henrard bijvoorbeeld gaat in gênante mate te ver. En hij biedt zijn excuses aan, maar gaat er dan nóg eens zwaar over. Dat is verwerpelijk.
Er is iets vreemds aan de hand, denk ik. De huisartsen die ik ken – dat zijn er alles samen toch een tiental – zeggen allemaal hetzelfde: met de Corona-infecties valt het best wel mee. Ze testen zeer veel, maar ze vinden zeer weinig. Overwerkt zijn ze zeker niet: er komen minder patiënten dan anders, hoogst waarschijnlijk omdat de mensen bang zijn, zeggen ze. Uiteindelijk is een dokterspraktijk net zoals een ziekenhuis een verzameling zieke (en dus misschien wel besmette) mensen. Een Gentse huisarts met nogal wat volgers op Twitter meldt in het weekeinde dat ze van Corona dagelijks meer burn-outs, depressies, angsstoornissen en surmenages ziet dan infecties.