Hieronder de brief die ik heb geschreven aan alle leden van de N-VA. Omdat ik begrijp dat zij geschrokken zijn. Omdat ik versta waarom ze mij niet hebben zien komen. Omdat ik er begrip voor heb dat mijn 'profiel' niet meteen met hun partij overeenkomt.

Eerst dit. Ik moet u oprecht danken voor de kans die ik krijg. Ik zal doen wat ik kan om u zeker niet teleur te stellen. Ik stel mij ter beschikking van uw en mijn partij, en ik zal met alles wat ik in mij heb meewerken aan wat ons allemaal bezighoudt: de toekomst van Vlaanderen, de welvaart van iedereen.

U kent mij, of toch een beetje. Toch heb ik naar verluidt veel mensen verrast met mijn keuze. Maar dat is intussen geschiedenis. Ik draag vanaf nu wél een etiket, met overtuiging en vooral veel goesting. U weet het intussen: ik heb de stap gezet omdat ik het niet meer kon aanzien; na 30 jaar de politiek te hebben gevolgd, na zorgvuldig wikken en wegen, ben ik bij de n-va uitgekomen. Mijn conclusie was: die mensen hebben gelijk.

Ik van mijn kant begrijp dat er in de partij hier en daar scepsis is. Scepsis is trouwens goed: dat houdt partijleden, kandidaten en/of verkozenen wakker. Ik vraag aan de sceptici wel het voordeel van de twijfel. Het doet me plezier te vernemen dat de Oost-Vlaamse lijst unaniem is goedgekeurd, maar ik versta dat daarmee misschien niet alles is gezegd. Spreek vrij, ik doe dat ook, met de openheid die de onze moet zijn, ik zal altijd proberen antwoorden.

Maar laat ons intussen niet vergeten dat 13 juni heel dichtbij is. We zullen in de weken die resten voor elke stem moeten vechten, we krijgen er geen enkele cadeau. Denk aub niet dat de n-va op rozen zit, laat u niet verblinden door peilingen, laat u niet misleiden.

We hebben wel een echt en goed verhaal. Vlaams-nationalisme gaat over meer democratie, over beter bestuur. Over minder verspilling van belastinggeld, over transparante structuren. Vlaams-nationalisten staan open voor de wereld en voor verandering, maar bewaren wat goed is en waardevol.

Vlaams-nationalisten zijn solidaire mensen, maar ze zien wat iedereen ziet, al durft niet iedereen dat nog zeggen: België is vastgelopen. Of we dat leuk vinden of treurig, het verandert niets aan de werkelijkheid. Die is wat ze is. Laten we orde op zaken brengen.

Dat kan. Niet makkelijk, maar het kan. Met goede wil, met de rustige en volgehouden overtuiging dat de new deal die we nodig hebben, in het belang is van ALLE regio’s, dat de welhaast algehele verdamping van het federale niveau binnen de Europese context van geen kanten synoniem is voor chaos en ellende, wel integendeel.

Twee dingen zijn levensbelangrijk, bijna letterlijk, voor ons allemaal: een sterk Europa, veel beter uitgebouwd dan vandaag, en op het niveau eronder een al even krachtig bestuur. En dat niveau moet Vlaanderen zijn omdat intussen voldoende bewezen is dat het Belgische niveau niet meer werkt.

“Om iets te zijn moeten we Vlamingen zijn. Wij willen Vlamingen zijn om Europeeërs te worden.” August Vermeylen, 1900. Het is tijd om in alle rust die stap te zetten. Het is nodig.