Ik ga toch
Dave Sinardet heeft in De Morgen van vorige zaterdag helemaal gelijk. Anders dan de volgens sommigen nogal ijdele professor zelf maal ik inderdaad volstrekt niets om mijn imago. Ik heb al wie mij d...
Lees het hele artikelBoer
Zoals bij heel veel Vlamingen waren ook al mijn voorouders generaties lang kleine boeren. Mijn grootvaders (allebei uit gezinnen met 12 kinderen) waren de eerste generatie die de landbouw verlieten; de ene om rijkswachter te worden, de andere bij ‘Den Ijzeren Weg’.
Maar ze hadden wel broers en zussen boeren. En de jongste zus had ‘t Hof overgenomen, de ouderlijke boerderij: het was de verzamelplaats; iedereen kwam naar ‘t Hof. Ik mocht ook mee.
Als kind van een jaar of zeven droomde ik ervan boer te worden. Ik was gek op alle geuren en kleuren. De varkens voeren met ‘bras’ (een soort dikke soep van kleine aardappels) en de koeien melken, en warempel, ik kon dat.
En na het ploegen mocht ik eggen, op een soort rieten tapijt dat door het paard werd voorgetrokken. En ik mocht ook geregeld op de rug van het paard: groot, indrukwekkend beest, hoog, breed. Boer zou en moest ik worden.
Het is een beetje anders gelopen.
En een boerderij is intussen een landbouwbedrijf geworden. Ik heb er onlangs een bezocht. En ook nu weer: onder de indruk, zij het om totaal andere redenen. De schaal: maar liefst 800 koeien. Voer is een hoogtechnologisch product, ook al maken ze het nog helemaal zelf. Kennis, computers, kostencontrole, voortdurend aanpassen aan nieuwe evoluties op de markt: het is wat alle andere bedrijven ook moeten doen.
Maar au fond er is ook nog veel gebleven zoals op ‘t Hof: de liefde voor de stiel overweldigt alles. Een jonge boer die zegt dat hij er altijd van gedroomd heeft te boeren. Begonnen met een 50-tal koeien, en dan gedreven uitgebreid. En nog iets. Ja, de beesten moeten opbrengen, maar ze worden wel gekoesterd, verzorgd met heel veel liefde.
En wat ook zonder twijfel is gebleven, zoals op ‘t Hof: hard werken. Veel vakantie is er niet.
Als er een uitje is, dan moet dat helaas apart. Iemand moet op het hof blijven. En mopperen, zeuren en zagen is er ook niet bij. Ze zien het zitten, ze hebben plannen.
Het is een mentaliteit - men zal nu zeggen ‘spirit’ - die ons allemaal gebracht heeft waar we staan. Laten we dat nooit loslaten
Eerder
Technisch onschuldig
Treinen die van A naar B rijden, en daar ook aankomen: dat is geen nieuws. Nieuws is de trein die van de sporen dendert. Daarom is nieuws bijna altijd slecht nieuws. De volksmond weet dat, en draai...
Lees het hele artikelTaal voor armen van geest
Hou u vast. ‘Het Nederlands is een van de grofste talen ter wereld.’ Dat staat in Je mag ook niets meer zeggen van ene Mounir Samuel. Het minste wat je van hem kan zeggen is dat hij niet gebukt gaa...
Lees het hele artikelVlaming of Belg?
Het typeert onze openbare omroep: hij zorgt ervoor dat de vreugde op de Vlaamse feestdag niet té groot wordt. En vandaar op 11 juli op de nieuwssite van de VRT: Is de Vlaming een flamingant? Of wil...
Lees het hele artikel