Boer

Zoals bij heel veel Vlamingen waren ook al mijn voorouders generaties lang kleine boeren. Mijn grootvaders (allebei uit gezinnen met 12 kinderen) waren de eerste generatie die de landbouw verlieten; de ene om rijkswachter te worden, de andere bij ‘Den Ijzeren Weg’.

Maar ze hadden wel broers en zussen boeren. En de jongste zus had ‘t Hof overgenomen, de ouderlijke boerderij: het was de verzamelplaats; iedereen kwam naar ‘t Hof. Ik mocht ook mee.

Als kind van een jaar of zeven droomde ik ervan boer te worden. Ik was gek op alle geuren en kleuren. De varkens voeren met ‘bras’ (een soort dikke soep van kleine aardappels) en de koeien melken, en warempel, ik kon dat.

En na het ploegen mocht ik eggen, op een soort rieten tapijt dat door het paard werd voorgetrokken. En ik mocht ook geregeld op de rug van het paard: groot, indrukwekkend beest, hoog, breed. Boer zou en moest ik worden.

Het is een beetje anders gelopen.

En een boerderij is intussen een landbouwbedrijf geworden. Ik heb er onlangs een bezocht. En ook nu weer: onder de indruk, zij het om totaal andere redenen. De schaal: maar liefst 800 koeien. Voer is een hoogtechnologisch product, ook al maken ze het nog helemaal zelf. Kennis, computers, kostencontrole, voortdurend aanpassen aan nieuwe evoluties op de markt: het is wat alle andere bedrijven ook moeten doen. 

Maar au fond er is ook nog veel gebleven zoals op ‘t Hof: de liefde voor de stiel overweldigt alles. Een jonge boer die zegt dat hij er altijd van gedroomd heeft te boeren. Begonnen met een 50-tal koeien, en dan gedreven uitgebreid. En nog iets. Ja, de beesten moeten opbrengen, maar ze worden wel gekoesterd, verzorgd met heel veel liefde. 

En wat ook zonder twijfel is gebleven, zoals op ‘t Hof: hard werken. Veel vakantie is er niet.

 Als er een uitje is, dan moet dat helaas apart. Iemand moet op het hof blijven. En mopperen, zeuren en zagen is er ook niet bij. Ze zien het zitten, ze hebben plannen.

Het is een mentaliteit - men zal nu zeggen ‘spirit’ - die ons allemaal gebracht heeft waar we staan. Laten we dat nooit loslaten


Eerder

Het Avondland

We kunnen het blijkbaar niet laten; het is een ei zo na natuurlijke reflex geworden. Als Elon Musk gewone burgers de ruimte instuurt die met nieuwe hoogtechnologische pakken – ze zien er tien keer ...

Lees het hele artikel

Omdat het oog ook wat wil

Het is de schuld van Doorbraak-collega en Duitslandkenner Dirk Rochtus: hij was de eerste die mij op haar bestaan heeft gewezen. En ik raak er sindsdien nauwelijks op uitgekeken. De manier waarop S...

Lees het hele artikel

De omroep die niemand wil

Ze hebben het op de Reyerslaan zelf gezegd: ze imiteren er slechte films. En deze keer moeten we ze helemaal gelijk geven: wat een zootje toch! Op het moment dat wij dit schrijven zijn er al twee o...

Lees het hele artikel

Koeien en waarheden

Het is mijn wijze grootvader die me dat heeft meegegeven. Geboren in 1890, tot zijn twaalfde naar school geweest, maar gezegend met veel kritische zin. Hij schonk me als kind wijsheden die ik achte...

Lees het hele artikel