Midden in de coronacrisis was hij de enige politicus van formaat die het aandurfde te zeggen dat Grootviroloog Van Ranst te veel rollen tegelijk speelde: expert, beslisser, commentator, criticaster. ‘Als u aan politiek wil doen, dan moet u op een lijst gaan staan,’ zei Georges-Louis Bouchez (GLB). Dat was begin 2021.

Een paar maanden later moest voorzitter Verteneuil van de Waalse socialistische vakbond FGTB opstappen omdat hij voor Le Soir een gezamenlijk interview had gegeven met GLB. De twee waren niet onvriendelijk voor elkaar, vonden bovendien allebei dat er een nieuw sociaal pact moest komen. De rode achterban vond dat niet kunnen, al zeker niet omdat dat interview was afgenomen in het gebouw van de vakbond. De duivel laat je niet ongestraft binnen.

Van de duivel gesproken… De Italiaanse grootvader van GLB is in België mijnwerker geworden omdat hij in zijn streng katholieke vaderland niet mocht trouwen met wie hij graag zag. Van de weeromstuit werd hij hier prompt protestant. Enige dwarsigheid en volharding kunnen de familie Bouchez niet ontzegd worden.

GLB is intussen al bijna zes jaar partijvoorzitter. Al evenveel jaren wordt gezegd dat hij vanwege zijn eigengereid optreden intern heel veel kritiek krijgt; op een bepaald moment zou hij zelfs  onder toezicht hebben gestaan van een comité van partijprominenten. Maar het is onduidelijk of dat comité ooit één keer heeft vergaderd. En aan dat ongezeglijke gedrag is ook niets veranderd. GLB heeft vorig jaar met glans de verkiezingen gewonnen: een betere laissez-passer bestaat niet.

En dus is bellen naar de RTBF na een artikel op haar website met minstens vijf, zes feitelijke fouten, en nog wat kleuring erbij, voor GLB geen punt. Een gesprek dat bovendien opgenomen wordt en  verspreid. Een zeg maar openhartig gesprek tussen mensen die van mening verschillen.

Dat behoort tot onze politieke traditie, en naar alle waarschijnlijkheid niet alleen tot de onze. Zelf heb ik at ook talloze keren mogen meemaken: roepen, tieren, schelden, grote woorden… Je moet daarmee leren omgaan. Na een paar dagen gaat dat wel liggen, als een moegeblafte hond. Meestal kwamen er zelfs excuses: van wie in de fout was gegaan. Maar vooral: anders dan nu werd daarover gezwegen.

Een telefoongesprek opnemen en het ook publiek maken is een misdrijf. Merkwaardig genoeg wordt daar in onze vaderlandse media minder aan getild. Het omgekeerde geldt voor de (tamelijk onnozele) ‘bedreiging’ van GLB, die in de pers klinkt alsof hij met een versgeslepen mes de redactielokalen van de RTBF was binnengestormd. Voor De Morgen is wat GLB heeft gezegd genoeg om hem levenslang te diskwalificeren voor elk politiek mandaat.

Waarmee nog maar eens bewezen is dat journalisten vinden dat ze van alles en iedereen de maat mogen nemen, maar enige zelfrelativering is er nooit bij. Dat zou hun geloofwaardigheid anders wel ten goede komen (en uit elk onderzoek blijkt dat ze best een beetje extra credibiliteit kunnen gebruiken).

GLB trekt zich daar prinsheerlijk niets van aan. Traditionele politieke partijen hebben meer schrik van mediacommentaar dan van het volk. Bij GLB is dat krek omgekeerd. Wie na de berichtgeving over de ‘dreigtelefoon’ de lezersbrieven in Het Laatste Nieuws bekijkt kan alleen maar concluderen dat het stemgerechtigde janhagel aan de kant van GLB staat. Er staan echt te veel  fouten in het RTBF-bericht, vinden de lezers.

GLB is uitgegroeid tot de verzinnebeelding van alles wat in de traditionele politiek zo vaak ontbreekt: een aanbod. Op basis van een heldere en meestal ook uitdagende analyse van de werkelijkheid laat GLB weten waar het naartoe moet. Als dat een cultuur- en mediaoorlog impliceert, dan voert hij die. Complexloos. Als hij dan wordt weggezet als radicaalrechts, als de ‘Trump de chez nous’, tant pis. 

Als de RTBF de eedaflegging van Donald Trump met een paar minuten vertraging uitzendt – men wou kunnen ingrijpen mocht Trump iets onfatsoenlijks zeggen – dan laat GLB luidkeels weten dat dat misplaatste politieke correctheid is. En hij heeft gelijk. Daarvoor hoef je niet van Donald te houden.

Eigenlijk doet GLB die dingen waarmee ook Bart De Wever de N-VA zo groot heeft gemaakt. Ook De Wever is jarenlang gedemoniseerd. Nu De Wever eerste minister is, is het aanbod van de N-VA zo goed als onzichtbaar geworden. Het is omgekeerd de reden waarom GLB niet in de regering is gestapt: binnen de MR kan niemand die aanbodfunctie vervullen zoals hij.

Tot overmaat van ramp, althans binnen weldenkende kringen, krijgt GLB nu ook een eigen debatprogramma. Op LN 24, een commerciële zender in opmars, die naar verluidt ook bij jonge mensen aanslaat. GLB zal er over allerlei onderwerpen discussiëren met vier niet-politici, maar vanzelfsprekend worden die mensen zorgvuldig geselecteerd: ze moeten uit hun woorden komen. Het programma zal veelbetekenend Un contre tous heten.

Ik wil dat programma zeker zien. Het is voor GLB niet simpel; hij kan ermee afgaan als een gieter. Wat hem wordt voorgeschoteld is immers, anders dan in de gewone politieke mediasetting, onvoorspelbaar. Tegelijk moet hij ervoor waken niet te hard te klinken of hooghartig over te komen. Goed verbaal kunnen vechten zal zeker niet genoeg zijn. We zullen ook kunnen zien wat voor een kerel die GLB nu echt is.

Een goed teken is alvast dat de kwaliteitsmedia het programma al bij voorbaat onvoorstelbaar en dubieus noemen: de viering van de populistische spektakelpolitiek, waarbij entertainment en volksvermaak het definitief zullen overnemen van de echte politiek.  

Ik wrijf in mijn handen. Ça promet.

Doorbraak, 19 augustus 2025