De feiten zijn bekend. Ik som ze op in vogelvlucht.

SP.A-schepen Resul Tapmaz dreigt een burger af, gaat dus uit de bocht; hij bekent dat ook en verontschuldigt zich.

Toch moet hij in het najaar van 2015 voor de Deontologische Commissie verschijnen, en daar wordt hij door de meerderheid van SP.A, Groen en VLD vrijgesproken; tot ongenoegen van de oppositie.

Dat komt mét commentaar in de pers, en niemand minder dan burgmeester Daniel Termont (SP.A) dient klacht in tegen onbekenden vanwege het zogenaamd schenden van het beroepsgeheim.

Het parket gaat daar op in, en dagvaardt meer dan een jaar later Filip Van Laecke, die toen nog maar net de Optimacommissie had voorgezeten. Op basis van telefonieonderzoek, zegt het parket. Maar de stukken van dat onderzoek zitten, tot verbazing van Van Laecke, niet in het dossier….

Van Laecke laat die stukken dus toevoegen, en daaruit blijkt dat én stadssecretaris Teerlinck én SP.A-raadslid Schietekatte vlak na die Deontologische Commissie met Tapmaz hebben gebeld, en dat Tapmaz meteen ook zelf de pers contacteert. Van Laecke zelf wordt (!) pas een tijd later gebeld door een journaliste…

In een democratie heeft de rechter altijd en per definitie gelijk; zelfs als we het niet eens zijn met zijn vonnis aanvaarden we dat.

Maar commentaar is natuurlijk altijd vrij, van gelijk wie. Ik zeg maar wat: een burgemeester bvb mag een bepaalde rechterlijke uitspraak een regelrechte schande vinden, maar hij moet er zich wel bij neerleggen.

In de zaak Van Laecke is het oordeel van de rechter mijns inziens wijs: het is goed dat de rechter erop wijst dat beraadslaging achter gesloten deuren niet betekent dat gemeenteraadsleden geen kritiek mogen hebben, of hun ongenoegen niet mogen uiten met de gang van zaken. Het oordeel van de rechter is overigens een puur gevolg van de analyse van de feiten zelf.

Maar net die feiten maken het lastig de positie van het parket te begrijpen.

Vraag is namelijk hoe wijs het is op de vraag van de burgemeester al te makkelijk in te gaan?

Er zijn tientallen klachten tegen onbekenden die zonder meer (en allicht vaak heel terecht) worden geseponeerd.

Vraag is ook waarom dat telefoononderzoek zo slordig is geweest? Waarom dat telefoononderzoek zo eenzijdig is geïnterpreteerd?

De lichtzinnigheid waarmee men voor een en ander (ihc schepen Tapmaz) kennelijk de ogen heeft gesloten is stuitend.

Blijkt overigens dat Tapmaz een verklaring heeft afgelegd over zijn telefoonverkeer die op zeer gespannen voet staat met wat blijkt uit het telefoononderzoek. Mais ça passe…

De lichtzinnigheid waarmee men oppositieraadslid Van Laecke heeft vervolgd (om de vrienden in het stadsbestuur ter wille te zijn?) en de lichtzinnigheid waarmee anderen NIET zijn vervolgd, dat is meer van hetzelfde.

Komt daar nog bij dat toen het proces van start ging, en een aantal kranten hun verwondering uitten over de gang van zaken, procureur Sabbe een open brief heeft geschreven over de ‘blunders van de pers’.

Een procureur die een open brief schrijft midden een geding: dat is zeer, zeer uitzonderlijk…

Onvermijdelijk ontstaat minstens en helaas eens te meer de indruk over collusie, over ons-kent-ons.

Of over mensen die te lang aan de macht zijn, en vinden dat kritiek en commentaar van de oppositie ongepast zijn, en als die er dan toch zijn, dat daaraan desnoods met dwingende hand paal en perk moet worden gezet. En ze kennen wel iemand die hen altijd wil helpen.

Politici die elkaar proberen uitschakelen via processen, dat heeft nooit gedeugd.

Maar het is goed dat er ook nog magistraten zijn die daar niet aan meedoen.