Over die fameuze 120%... Dat de Kamer in 2013 zich een uitzonderingsbepaling voor topambtenaren op zijn diefkes – excusez le mot – heeft toegeëigend, klopt niet. Ook al staat dat dus overal te lezen, was dat vanmorgen nog op de radio.

Het klopt niet. Het is de toenmalige minister van Pensioenen zelf, Frank Vandenbroucke, die die uitzondering voor parlementairen heeft gewild. Frank? Jazeker. Het staat in de wet van januari 2004.

Toegegeven. Het stond er eerst niet in. Maar de minister heeft op zijn eigen ontwerp een amendement ingediend. Op 26 november 2003. Wie het wil natrekken: DOC 51 0357/002. Een amendement om te zeggen dat voordelen inzake rustpensioen aan personen die werden aangesteld om een management- of staffunctie uit te oefenen in een overheidsdienst, integraal van toepassing blijven op de pensioenen toegekend aan de gewezen leden van de Wetgevende Kamers of aan hun rechthebbenden. En let op het woord blijven. Vandenbroucke wist kennelijk dat die rente al veel langer bestond. Zijn amendement is trouwens eenparig aangenomen.  

Die schandelijke, onethische 120%-mogelijkheid staat dus gewoon in de wet. Vandenbroucke heeft met andere woorden een amorele wet gemaakt waarover Hedebouw, Calvo, Rousseau, Homans y tutti quanti niet verontwaardigd genoeg konden zijn. Wat ze nu weer hadden vernomen!  

(In De Standaard schreef Peter De Roover dat in de regel alleen echte graaiers het reglement kennen. Dat is een geestige tournure, met interessante uitbreidingsmogelijkheden. Het is hoe dan ook een compliment voor Jan Peumans…)  

Maar het staat dus in de wet. Wet die dus volgens de aloude traditie van de politbureaus door het Bureau van de Kamer nu is afgeschaft. Zo simpel is dat tegenwoordig. Maar ook weer niet zo verwonderlijk, sinds de communisten in dat Bureau de boventoon voeren. Ronduit revolutionair is trouwens ook dat het Vlaams Parlement een deel van een wet opheft… Dat is bijna Bye Bye Belgium.  

Dat het in de wet staat betekent ook - anders dan partijleider Hedebouw het zegt – dat niets kan worden teruggevorderd. Je kan bezwaarlijk een claim leggen tegen mensen die de wet toepassen. Maar daar trekt het Bureau zich blijkbaar niets van aan.  

En dan dat verslag over de vergadering van 2013. Dat A4-tje. Want de rest is onvindbaar, wordt gezegd. Computers, files, bestanden, ze waren nochtans al uitgevonden…  

Door partijsecretaris Hedebouw is het handgeschreven A4-tje enthousiast getoond als corpus delicti. Met de namen van alle schuldigen. En de top van de Kamer heeft het intussen bevestigd: het zijn de namen van de leden van de toenmalige Raad van Bestuur van de Pensioenkas. De hele politiek en alle media, met de huiszender van de PvdA op kop, nemen dat klakkeloos over.  

Ook dat klopt niet; het kán zelfs niet kloppen. Ik vervang er zogenaamd Jan Jambon. Alleen… Ik kon hem daar niet vervangen, zelfs indien ik dat zelf had gewild. Doodeenvoudig omdat het Reglement van de Pensioenkas in de Raad van Bestuur geen vervangers toelaat… En ik was in die legislatuur geen lid van de Raad van Bestuur…  

Ik lees overigens dat de griffie van de Kamer dat dubieuze papiertje heeft overgemaakt aan de PvdA-fractie. Kennelijk leeft ook daar de gedachte dat wat de communisten vragen, het systeem is. In mijn tijd zond de griffie al haar documenten naar alle fracties…     

Dit is overigens geen verkapte oratio pro domo. Ik heb geen last van Wijninckx en krijg dus al zeker niet die 120%. Mijn pensioen – hoezeer ook alom beschreven als megapensioen; de Roerganger maakt dan altijd het gebaar met de hand in de pocket – is daarvoor niet groot genoeg. Frankly, my dear, I don’t give a damn.  

Meer zelfs. Ik ben voorstander van zo’n pensioenplafond. Maar ik vind wel dat dat dan moet worden toegepast op iedereen. Politici, topambtenaren, iedereen en écht iedereen. Al blijft het op dat punt merkwaardig stil…  

Voor het overige vind ik dat iedereen beter eerst zijn huiswerk maakt, en pas daarna begint te toeteren.  

24 april 2023