Dave Sinardet heeft in De Morgen van vorige zaterdag helemaal gelijk. Anders dan de naar verluidt nogal ijdele professor maal ik inderdaad volstrekt niets meer om mijn imago. Ik heb al wie mij dierbaar is ervan overtuigd dat dat er ook niet toe doet. Zoals de titel van de autobiografie van de Nederlandse charmezanger Johnny Jordaan : Ze kunnen van me zeggen wat ze willen. Ook bij mijn overlijdensbericht zal het over graaien gaan. Ik kan daar best mee leven. 

Ik merk wel dat het toegejuicht wordt dat iemand naar de rechter kan stappen over een miljardenproject met mogelijk gigantische consequenties voor het hele Vlaamse sociaaleconomische weefsel. Maar o wee, als het over afgerond 120.000 euro gaat (waarvan de helft d’office naar de staat is teruggegaan). Dan pas wordt het immoreel, schande en veel meer. Het zij zo.

VUB-professor Sinardet – een top-wetenschapper, recent lid geworden van de Academie – gaat daar in mee. Wie opkomt voor zijn rechten wordt niet beoordeeld op die rechten, wel op zijn inkomen. Hij vindt de claim ‘wereldvreemd’, omdat het gaat ‘om een bedrag dat hij [ik dus] kan missen’. Sinardet opent hiermee een nieuwe, exclusieve juridische categorie van rechthebbenden: alleen wie geld echt nodig heeft, heeft er recht op. Het is maar dat u het weet.

Een beetje zoals een - wat voor een stiekeme partij is dat toch geworden - anonieme woordvoerder van de N-VA in Het Laatste Nieuws: wie zoals ik probeert via gerechtelijke weg zijn gelijk te halen ‘werkt zich verder in de nesten.’ Het is een zeer kenmerkend argument voor wie aan de macht is. Zoals de Belgicisten het altijd hebben gezegd aan de flaminganten: doe niet moeilijk! Betaal gewoon!  

Sinardet verwijt mij ook dat ik door het verzoekschrift bij de Raad van State ‘dat hele debat, dat toch wat naar de achtergrond verdwenen was’ weer heb warm gemaakt. Tja, ik mag het eigenlijk hopen. Had Sinardet dan gewild dat dat debat in alle stilte weer tussen de plooien ging vallen?

Want wat opvalt is dat Kristof Calvo en Peter De Roover schouder aan schouder hard roepen over oude knarren, maar zelf nog niet één stap(je) hebben gezet in de afbouw van hun eigen verworven rechten. Wat overigens in de Kamer in de voorbije twee legislaturen wél is gebeurd. Bij nader toezien blijken PS-creatuur Flahaut en de afschuwelijke Bracke op dat punt stukken meer te hebben gedaan dan de mediageile vernieuwers van vandaag. Op verloning, pensioenen en uittredingsvergoedingen is er tussen 2010 en 2019 behoorlijk fors ingegrepen.

Professor Stijn Baert daagt de politieke vernieuwers overigens elke week uit. Zonder enig resultaat.

Tweet van op Stijn Baert 23/07/2023 Het politieke jaar zit erop. Update van de beloofde veranderingen aan het parlementair mandaat.

1.      Uittredingsvergoeding tot €240.000? Bestaat nog X

2.      Geen belastingen op groot deel vergoeding? Bestaat nog X

3.      Extra’s voor overbodige functies in parlement? Bestaan nog X        

Wie een ander kwalijk neemt op te komen voor zijn rechten moet misschien en revanche nu al vrijwillig afstand doen van de eigen rechten. Calvo kan nu al laten weten dat hij onder geen beding volgend jaar zijn uittredingsvergoeding zal opnemen. Calvo, De Roover en uiteraard ook Sofie Merckx (PvdA) kunnen nu al publiek en officieel afstand doen van hun eigen ‘extra’s voor lege functies’. Dat zou grote indruk maken, uren studio en camera opleveren, en de weerspannigen tegen de vernieuwing onder druk zetten. Het zou ook puur financieel stukken meer opleveren dan mijn armzalige 120.000 euro. Wat houdt hen tegen?

En ik zwijg dan nog over de volstrekt nutteloze Senaat, waar al die ‘lege functies’ nog veel leger zijn dan in de Kamer. Of over het Vlaams Parlement, met nog veel meer ‘lege functies’ dan op het federale niveau. Er is voor politieke vernieuwers nog veel laaghangend fruit.

Intussen probeer ik bescheiden te blijven, al is dat na al wat ik lees niet makkelijk. Na eerst op mijn dooie eentje de verkleutering van de VRT-nieuwsdienst te hebben georganiseerd, zorg ik nu, weer helemaal alleen, voor de volgende gitzwarte zondag. Want ik dien volgens wetenschapper Sinardet de antipolitiek. Interessant. Als ik niet naar de Raad van State ga en alle zogeheten onwettige bedragen terugbetaal, kan ik met andere woorden én Vlaams Belang én de PvdA een klap toedienen waar ze niet goed zullen van zijn. Zou Sinardet dat echt zelf geloven? 

Ik ga toch. De wijsheid van de Raad van State lijkt mij stukken betrouwbaarder en serieuzer dan een kletsende politoloog die op eenvoudig verzoek gelijk wat zegt.