Als we nu eens zouden stoppen met roepen en schelden, op sociale media en elders? Als we nu eens beleefde, welopgevoede, beschaafde en gemanierde mensen zouden zijn? Ferm van gedacht verschillen, denken en zelfs zeggen dat wat A of B zegt eigenlijk onzin is, het mag. Zeker als we ook zeggen waarom we denken dat dat onzin is. Maar al dat schelden, tieren, beledigen, dat tempeesten zonder temper: het wordt mij geregeld teveel.

Geldt dat ook voor mijn eigen partij? Zeer zeker. Ik ben een (als maar meer eigenlijk) overtuigd lid van de Nieuw-Vlaamse Alliantie, denk nog altijd dat we (bijvoorbeeld in Gent) de werkelijkheid als grootste supporter hebben, en dat er bijgevolg reden is tot fundamentele vrolijkheid. En dus niet voor zuur gezeik of hitsig getier. Ik wil bij de partij zijn van rustige, redelijke, geciviliseerde mensen. N-VA is niet de Niet zo Vriendelijke Aanhang (van Bart De Wever).

Geldt dat ook voor andere partijen? Zeer zeker. Ik ken regeringsleden van andere partijen die intelligente, ijverige bestuurders zijn en goed werk leveren. Waarom moeten die dan zo nodig buitengewoon denigrerende dingen zeggen over lokale tegenstrevers? Is er geen grens waar we met zijn allen niet over gaan? Als we dat nu eens zouden afspreken?

Geldt dat ook voor de media? Nog veel meer eigenlijk. Omdat die par nature altijd alles vergroten. Dat is altijd zo geweest, zal ook zo blijven. Maar er is meer aan de hand. Ik neem één voorbeeldje. Een pars pro toto, one amongst the many, eentje uit de vele, helaas.

Ikzelf beloof ook mijn uiterste best te doen. Scherp zijn, ja. Onbeleefd: nee. En ik koester mijn twee liefdes: voor het beschaafde politieke debat en voor creatieve, intelligente, verrassende en verrijkende media.