Ik heb me vergist. Een klein jaar terug schreef ik hoe Conner Rousseau de indruk wekte een verhaal te hebben. Een zorgvuldig opgebouwd en professioneel geregisseerd verhaal, waarbij je krachtig begint, en dan almaar verder gaat, in de richting van een climax. Helaas. Conner heeft geen verhaal; heeft ook geen standpunten. Zelfs niet als het over de essentie van de sociaal-democratie gaat.

Of is er iemand die weet wat Conner en zijn partij vinden van het PS-plan om het openbaar vervoer gratis te maken? Iemand? Over de hervorming van de arbeidsmarkt? Hoe komen we aan tachtig procent werkenden? Is er iemand die weet wat Conner en zijn partij vinden van het pensioenplan van minister Lalieux? Op het Voka-debat was zijn antwoord dat hij dat nog eens moest bespreken ‘met Frank’. Op de radio zei hij in het weekeinde dat hij zelf nooit zo’n plan zou maken, maar hij zag ook wel heel veel goede punten. Na de begroting zou hij dat pensioenplan wel eens bekijken.

Wat we wel weten? Dat Conner een kenner is van Samsonliedjes. Bij Cooke en Verhulst gaf hij een op sociale media wijd verspreide zangstonde. Conner blijkt ook iets te hebben met James Bond. Hij ging naar de première van de nieuwste 007, in opvallende kleding gehuld. En er was zelfs een toemaatje: Conner dankt zijn opvallende voornaam aan een Schotse nationalist die zeven keer met verve de rol van de geheime agent heeft gespeeld. 

Zeer zeker. Conner is een alweer opvallend vriendelijke, mooie jongen. Zijn voorganger sprak als een rekenmachine, maar die les is intussen geleerd. Conner wenst ons menig keer des ochtends een fijne dag. En we weten vrijwel alles over zijn moeder, zijn vader, zijn bomma, zijn broer, zijn feestjes hier en in het buitenland, zijn vriendinnen, zijn Deborah (die overigens overtuigd liberaal bleek te zijn), zijn sms-verkeer met de dochter van Koen Wauters. Bij wijze van boutade zou je kunnen zeggen dat het verschil met premier De Croo niet groter kan zijn.

En, voor alle duidelijkheid: het is goed dat we onze politici niet alleen in de Wetstraat zien. Want ook dat is informatie. Wie oud genoeg is, herinnert zich het einde van de carrière van VLD’er Rik Daems na een blinde wijnproeverij in De Laatste Show (hij noemde de wijn die hij zelf verkocht bocht), een foto in Dag Allemaal (waaruit bleek dat hij goed ge(wijn)boerd had) en ook nog eens een geheven glas champagne toen hij voor geen geld Sabena aan de Zwitsers had verkocht. Dat was allemaal significante informatie.

Maar – terug naar Conner – als zelfs een populaire krant als Het Laatste Nieuws schrijft dat bij de Vooruit-voorzitter ‘luchtigheid meer en meer de hoofdschotel’ is, dan heeft de volkstribuun een probleem.

Al zijn er verzachtende omstandigheden – ik heb een mild karakter.

Om te beginnen: je zal maar met een grote broer zitten aan wie je je overleven (en zelfs meer dan dat) hebt te danken. En die grote broer gaat er keer op keer fors en met overduidelijke opwinding tegenaan. (Zie  https://twitter.com/i/status/1443882655477604355.) Boodschap: hoe wereldvreemd is het om vandaag met centen en begrotingen bezig te zijn, nu onze planeet aan de rand van de afgrond en ook nog eens op verzuipen staat? Laten we massaal investeren!

Wat zou Conner daar nu van vinden? Wellicht dat hij dat nooit zo zou zeggen, maar dat er ook wel iets van aan is?

Jaja, hij vindt dat de energieprijzen ‘echt niet meer te doen’ zijn. Dat is een standpunt, zeer zeker. Helaas: dat vindt iedereen. Punt is: wat gaan we daaraan doen? Op dat punt is Conner minder duidelijk.

Intermezzo. In Terzake vorige vrijdag was er een leuk moment. Journalist Luc Pauwels – een van de weinigen die op de VRT-redactie terecht expert worden genoemd; onze openbare omroep grossiert in de zogenaamde experts – gaf een aantal mogelijke oplossingen om de energierekening te milderen. Zeer geestig was het moment waarop Kathleen Cools hem vroeg wat dan de oplossing was. Pauwels kwam niet verder dan het overbekende het is ingewikkeld…

Het was een antwoord dat Conner ook had kunnen verzinnen. En het is feitelijk nog juist ook. Alleen kan de voorzitter van een regeringspartij daar nooit blijvend mee wegkomen. Voorlopig nog wel, maar dat is uitsluitend te danken aan de selectieve vriendelijkheid van ons Vlaamse journalistieke corps.

En er zijn nog meer verzachtende omstandigheden. Hij sleept ook een historisch probleem met zich mee. Steve Stevaert is één van zijn voorgangers, en ook die vonden we in groten getale een toffe peer. Die heeft zelfs als Vlaams Minister van Energie voor 100 kWu gratis (!) elektriciteit gezorgd. Achteraf bleek dat de elektriciteitsleveranciers de prijs van die portie gratis aan de gezinnen mochten doorrekenen via Eandis of Infrax, via de distributiekosten dus. Pas in 2016 is dat consumentenbedrog stopgezet. Met de  zonnepanelen haalde Stevaert overigens een gelijkaardig trucje uit: in onze energiefactuur zit nog 9 jaar zijn miljardenrekening.

Als Conner over energie en prijzen praat, duikt uit de nog niet zo zware nevel van de tijd Stevaert op. Als socialisten over de mensen spreken is het niet zeker dat die mensen dat nog geloven. Socialisten staan dicht bij de mensen om met hun handen in onze zakken te zitten, zei Jean-Marie Dedecker. De mensen konden zich daar iets bij voorstellen. Net zoals bij Lady Thatcher toen ze op haar geheel eigen wijze they ran out of your money riep.

Andrew Marr heeft ooit op de BBC gezegd dat wij in Europa in onze hoofden allemaal the children of Mrs Thatcher zijn. Dat is juist. Zelfs bij diegenen die dat uitdrukkelijk ontkennen. Politiek gaat over ideeën. Het is Conners eerste en grootste probleem: ideologisch-politieke zero-emissie.

Jaja, Conner scoort in de poppolls. Stukken beter dan zijn collega Bouchez van de MR. En ik kan me natuurlijk vergissen, maar die Bouchez, die is niet slecht bezig. De man die nog niet zo lang geleden door zijn partijtop onder voogdij is gezet, is intussen de machtigste MR-voorzitter in tien jaar. En standpunten? Bij de vleet! En ja, zowaar echt liberale.

En ook altijd luchtig. Maar nooit ledig.   

Doorbraak, 5 oktober 2021