Dit is mijn eerste stukje van 2010, en omdat nieuwjaar samengaat met goede voornemens en goede bedoelingen, neem ik me voor deze ene keer ook te kijken naar wat er wél allemaal werkt, naar de grote hoeveelheid positieve energie die elke dag in Vlaanderen waar te nemen valt. Je moet dat óók zien, en blijven zien, denk ik. Het is nodig om journalistiek en anderszins gezond te blijven.

Ik moest daaraan denken toen ik zaterdagochtend bij het Radio 2-programma En nu serieus! te gast was. De tocht vanuit het verre Mol naar het nog verdere Den Haan was zeer de moeite waard.

Het is buiten bitterkoud, en zowat iedereen heeft ongeveer iedereen gewaarschuwd dat wie niet echt buiten moét zijn, beter binnenblijft. En toch… De zaal in Den Haan zit bomvol, ik schat een 400 mensen, aan grote ronde ontbijttafels; de meesten zijn er al van voor acht uur. Er hangt een vrolijke sfeer, en dat is voor een mens als ik een beetje vreemd, ’s morgens vroeg. Alle soorten mensen zijn er samen, valt me ook op. Op hun manier mondig, nieuwsgierig, vriendelijk. Enthousiast meedoend met het Madammenweekend, rond en met De Madammen, het voormiddagprogramma van Radio 2 met Cathérine Vandoorne, Anja Daems en Ilse Van Hoecke.Op weekdagen halen die vaak meer dan één miljoen luisteraars. De drie achter de microfoon en de kleine redactie rond hen zijn vakmensen, zonder kapsones. Niet te schatten, denk ik, wat die in termen van community building betekenen. In die zin trouwens helemaal conform aan de nu zo fel besproken openbare opdracht van de vrt, maar dit terzijde.

Professionals zijn het ook bij En nu serieus, op zaterdagochtend – op een uur dat grote stukken van weldenkend Vlaanderen nog rustig doorslapen - ook goed voor meer dan één miljoen mensen. En sinds de reclameslogan van GB weten we dat je één miljoen klanten moet verdienen, elke dag; die krijg je ook maar áls je ze verdient.

Ik ben uitgenodigd voor een interview over Bracke op Vrijdag, en ik zit aan tafel met Tom Van Landuyt en met de jongens van Absynthe Minded. Die hebben net vier MIA-awards gekregen, ze hebben dat (terecht!) uitgebreid gevierd, en na nog geen twee uur slaap zijn ze toch tot in Den Haan gereden, en ze weten zonder twijfel heel goed waarom.

Absynthe Minded heeft met Envoi een hit gemaakt; de tekst komt van Hugo Claus. Luk Alloo en Christel Van Dyck, gastheer en –vrouw van En nu serieus vragen mij om dat gedicht voor te lezen. Ik doe dat, maar denk dat het Radio 2-publiek geen zin heeft in een gedicht van Claus. Maar dat is totaal fout, en het is een gedachte die meer zegt over mij dan over Radio 2. Het is muisstil als ik dat gedicht lees. En als de uitzending voorbij is, komen een groot aantal mensen vragen of ze die tekst mogen hebben, want ze vinden hem heel schoon.

Mensen komen overigens vanalleszeggen en vooral vragen, over de (politieke) toestand. Ze willen wel eens weten wat ik daar nu van denk.

Het is niet waar dat de mensen niet bezig zijn met het nut van ’t algemeen. Bovendien zijn die mensen zelfs bereid te luisteren. Het is wat ik bijna altijd ervaar de keren dat ik ergens ga spreken over politiek of media. Zelfs als ze het eerst niet met je eens zijn, zijn ze wel bereid naar een afwijkend verhaal te luisteren, en als dat verhaal juist of goed is, komen ze zelfs zeggen dat ze van gedacht veranderd zijn.

De hele dag lang word ik over dat programma aangesproken; dat miljoen of meer luisteraars, die mensen bestaan… Vlaanderen, dat is Radio 2, kan ik ervaren.

’s Avonds ben ik op een receptie. Een politicus van een van de vele partijen met problemen zegt in een bui van openhartigheid dat hij twijfelt aan de democratie. De mensen zijn niet meer wat ze zijn geweest, zegt hij. Ik probeer hem te overtuigen van het tegendeel. Maar ik merk dat hij niet echt luistert. Tja…