Oude vormen en gedachten

Dit was de laatste column die ik als hoofdredacteur heb geschreven op www.deredactie.be. Toeval of niet, na enige schampere woorden over Caroline Gennez kwam er een reglement van toenmalig algemeen hoofdredacteur Pieter Knapen waardoor het de hoofdredactie verboden werd columns te schrijven. Anders en omgekeerd dan in andere media worden VRT-hoofdredacteurs niet verondersteld ''een gedacht" te hebben. Geheel terzijde: Pieter Knapen zelf had daar niet het minste probleem mee.

Caroline Gennez met een groot interview in De Standaard. Dat wou ik wel lezen. En in het weekend heb ik zelfs tijd om traag te lezen, en dat is beter. Maar mijn teleurstelling is groot geworden. Al die woorden, en niet één frisse, nieuwe, jonge gedachte. Het gaat niet goed met de Vlaamse sociaal-democratie.

Wat ik wel heb gelezen? Om te beginnen teveel grijns en grinnik tussen haakjes. Dat vloekt; mensen van 32 horen dat niet te doen. Dat is voor late 50’ers en ouder. Op 32 verwacht ik wat meer vrolijkheid.

Wat ik ook las, en wat ik zo beu ben, zijn interviews van mensen die barsten van de ambitie, maar op alle mogelijke manieren zeggen dat ze niet ambitieus zijn. Wie maar één uur bedenktijd nodig heeft om ja te zeggen op de vraag om partijvoorzitter te worden (en in dat uur blijkbaar niet eens iemand hoeft te bellen), moet niet zeggen dat ze niet ambitieus is. Doet ze dat wel, dan liegt ze, en dat voelt echt wel iedereen. En zeg dan zeker niet ‘Laat ik maar gewoon Caroline Gennez zijn. Ik zoek de authenticiteit.’ Ik ook, maar ik heb ze helaas niet gevonden.

Is er dan nergens een vrouw/man in de buurt die mee kan inspireren, heb ik me afgevraagd. In dat afgeslankte partij-apparraat moet er toch iémand overblijven met een idee over waar het met de Vlaamse socialisten naartoe moet? En dat mag dan meer zijn dan een zinnetje. Want die zijn er wel, denk ik. ‘Het idee dat een stalinist tegelijk een barbiepop kan zijn, heeft me verbaasd,’ zegt Caroline. Tja.. Leest lekker, toegegeven. Maar het slaat nergens op. Niets is wat het lijkt, Caroline. De geschiedenis staat bol van goed verpakte, mooie, zelfs aantrekkelijke monsters.

En allicht zal er ook iemand hebben gezegd dat het niet slim was tegenkandidaat De Bruyn voor communist uit te schelden. Dat is er aan te zien. Gennez doet dat dan zo goed dat ze er tegelijk weer over gaat. Ik weet namelijk niet zeker of communisme ‘legitiem’ is, of communisme met democratie te rijmen valt. In de praktijk in elk geval niet. En wat ik zeker weet is dat het geflirt van Vlaamse socialisten met Cubaanse communisten maar beter ophoudt. Castro, kameraden, is een dictator die de mensenrechten schendt, en niet eens een beetje. De Cubanen hebben alle redenen om zich de verworpenen der aarde te voelen, verdoemd in hongersfeer, ook al zingt de Leider zelf de internationale.

Ik had dus gehoopt op een nieuwe, positieve gedachte, maar ik heb alleen maar woorden gevonden over wat het niet mag zijn, en over wat zou moeten. Maar hoe krijg je de waar beter verkocht, dat weet kennelijk niemand.

‘Socialisme is nodig in een gemondialiseerde wereld,’ zegt Caroline. Ik denk dat dat juist is. Maar wat dat in Vlaanderen/Europa betekent, dat had ik dus wel willen lezen… En zo’n groot interview mag een voorzitter in spe niet laten liggen om minstens één gedachte te lanceren.

Bijvoorbeeld over het feit dat de overgrote meerderheid van de mensen te vaak bedrogen wordt door het systeem. Jazeker. Terwijl ons was gezegd dat we van de vrije markt en de concurrentie beter gingen worden. Dat verhaal klopt niet. De mensen weten en voelen dat. Verontwaardiging, was dat voor Tobback niet hét kenmerk van de socialist?

Bijvoorbeeld over de Lourdespremie. Politiemensen die op het einde van hun loopbaan niet ziek zijn geweest, en opdat ze hun ziektedagen dan toch maar niet zouden opnemen, een smak geld krijgen. Verontwaardiging is ook hier gepast. Over gebrek aan morele reflex bij de vakbonden die daarvoor ijveren. Die maken trouwens op die manier onze sociale zekerheid kapot.

En zo zijn er zodanig veel voorbeelden, dat je al flink door het systeem misvormd moet zijn om die niet meer te zien. Helaas…


Eerder

De VRT mag zwijgen

Een van de dingen die ik door de jaren heen heb geleerd is dat er in de politiek over waardigheid wordt gesproken als er geen andere argumenten overblijven. Waardigheid is de tweelingzus van populi...

Lees het hele artikel

Ampe vs de Macht

Het is vaak simpel. Er is een Stemtest van de Vlaamse openbare omroep maar die blijkt beperkt tot the powers that be. In een samenleving als de onze moet je dat dan uitgelegd krijgen. Zeker als bli...

Lees het hele artikel

De Tafel van Gert

Journalisten zijn slechte verliezers. Als elk medium hetzelfde interview wil en één omroep gaat ermee lopen, dan wordt fair play opgegeven en spelen alleen corporatisme en eigenbelang. Journalistie...

Lees het hele artikel

Arme Melissa

Met Conner wonnen we aanhang; zonder Conner verloren we er. En dus moet het weer over Conner gaan. Want zolang we het over Conner hebben, kunnen we zwijgen over de begroting en de staatsschuld. Het...

Lees het hele artikel