De tekening die u in de fotogalerij vindt (onder ‘Elitaire opvattingen over democratie’) heb ik al een tijdje. Het is een tekening die via mail druk wordt rondgestuurd. Ze is in die zin interessant dat ze laat zien hoe de elite denkt over politiek, democratie, meningsverschil, en hoe ze daarmee omgaat.

Want dat wil ik wel al zeggen: de afbeelding circuleert, en wordt doorgemaild door lieden die te meten aan hun portefeuilles en hun jobs en verantwoordelijkheden, behoren tot de betere kringen. Ze komen bijeen op de betere plaatsen, drinken de betere wijnen, en achten zichzelf zeer hoog. Ondanks hun verschillende politieke kleuren, omschrijven ze zichzelf als progressief. Een aantal van hen pretenderen zelfs, zeggen zelfs luidop dat ze iets doen waar de mensheid beter van wordt.

Ik weet om wie het gaat, heb een (denk ik) bijna volledig overzicht, maar weiger hen vooralsnog te noemen. We zien wel…

Deze tekening getuigt intellectueel gesproken van nog vele niveaus minder dan de bewering van Tom Lanoye in De Morgen die het waardendiscours van mijn partij afdeed als de terugkeer naar Victoriaanse tijden. (Sprakeloos is, geheel terzijde, een meesterwerk, en ik zal dat blijven zeggen.) Alleen hoop ik dat Tom zich voortaan beperkt tot de dingen die hij écht goed kan. Want wat hij totnogtoe in de politiek heeft gedaan, was niet echt een succes. Hij heeft zelfs nog op de lijst gestaan van Agalev, maar toen ook met een geweldig ingewikkelde uitleg erbij, die erop neerkwam dat hij het eigenlijk niet meende. En de kiezers hadden dat begrepen, bleek achteraf uit het resultaat… Swat, ik hoop dat hij blijft schrijven.

Het doet mij allemaal denken aan de twee schitterende gesprekken die ik heb gevoerd met Bart De Wever over mijn overstap. Toen ik ja had gezegd, vroeg Bart of ik wel goed wist wat ik deed. Want, zei hij, zodra dat bekend wordt, zal je zien dat je in bepaalde kringen waar je nu een gerespecteerd mens bent, geweerd zal worden, zelfs gedemoniseerd. Ik heb dat toen nauwelijks ernstig genomen, en dat weggelachen.

Slimme mens, Bart De Wever, en nog zo jong!

Niet dat mij dat soort tekeningen (meervoud, ja, ik heb er nog) raakt. Eigenlijk heb ik dat nog graag ook, want een klein beetje oorlog, dat ligt me wel. En het bevestigt, wat ik al wist: niets is wat het lijkt, ook de elite niet.