Hoe blind kan je zijn? Het is de gedachte die mij overvalt als ik lees wat zelfs vrienden schrijven en zeggen over de heisa met Benno Barnard en de jongens van Sharia4Belgium. Natuurlijk! Als dit incident alleen stond, dan is het effectief nauwelijks het melden waard. Maar je moet klei in de ogen hebben om de context niet te zien, en om niet minstens een beetje ongerust te worden. En natuurlijk!

De overgrote meerderheid van onze landgenoten-moslims hebben met die sharia-toestand niets van doen. Maar van de andere kant klopt het wel dat ze dat niet al te luid durven/willen zeggen. Zelfs als hen dat door een Selahatin Koçak bijvoorbeeld wordt gevraagd.

En dat verwondert mij ook niet, want als ik met moslims praat, dan valt me op hoe ze bijna allemaal aangestoken zijn door het idee dat ze vooral een goede moslim moeten zijn. Er is een competitie aan de gang in om ter strafst recht in de leer te zijn. En vandaar dat al die meisjes met relatief groot gemak tot de hoofddoek kunnen worden gebracht.

Aan de andere kant, onze kant, is er een soort Vichy-mentaliteit: zo erg is het allemaal niet, het zal wel meevallen. Of erger: feministen die vinden dat het boerka-verbod niet kan. Dat (zie Etienne Vermeersch vorige week in Bracke op Vrijdag) tientallen staten zeggen dat de sharia voorrang heeft op de mensenrechten, wordt voor het gemak over het hoofd gezien. Dat die staten (zie de allereerste aflevering van In Godsnaam) hier ook actief zijn, ach ja… Dat ook hier, zeggen topmensen van de politie, mensen aanslagen voorbereiden (die we gelukkig alsnog te snel af zijn geweest), ach ja…

Ik kan al dat minimalisme, al dat negationisme van geen kanten begrijpen. Of toch… Het is hetzelfde soort politieke correctheid die een Nederlandse wetenschapper heeft ondervonden. Op de site van de Nederlandse Wereldomroep is daar een merkwaardig stuk over te vinden. De man wou berekenen wat immigratie heeft gekost/opgebracht? Alleen al de vraag stellen leverde hem scheldpartijen op over fascisme, nazisme en extreem-rechtse sympathieën.

Tegelijk stelde hij vast dat alle economische data over migratie doelbewust niet werden verzameld. Men wilde extreem-rechts – de Centrumpartij van Janmaat – niet in de kaart spelen. En dus GEEN data, geen onderzoek, geen waarheid. Misschien kon daaruit wel blijken dat immigratie vanuit economisch standpunt bijzonder interessant en zelfs geraden was/is, maar uit vrees dat het omgekeerde zou kunnen blijken, wou men dat niet weten… Dat is heel erg.

Dat is even erg als de conclusie van Benno Barnard zelf. In De Gazet van Antwerpen zegt hij, zichzelf omschrijvend als oude linkse jongen: “Ik heb twintig jaar lang Filip Dewinter uitgemaakt voor fascist. Ik was fout. De fascisten zitten bij de moslims. Dewinter had dus altijd al gelijk.”

Barnard is kennelijk vergeten dat, net als voor de jongens van Sharia4Belgium, ook voor Dewinter de principes van het Eigen Volk Eerst voorgaan op de mensenrechten. Hij zei het ooit letterlijk in De Zevende Dag.

Op dat moment heeft hij zich buiten de democratie geplaatst. En een democratie heeft limieten: onwrikbare principes, waarover zelfs geen discussie kan worden gevoerd. De scheiding van religie en de staat is er een van.