Wie wil weten wat het verschil is tussen journalistiek en amusement moet De Afspraak van vorige vrijdag bekijken en een interview in De Tijd van de dag erna. Twee keer speelt Raoul Hedebouw van de PVDA de hoofdrol. Twee keer is de hatelijke leugen van Hedebouw dat Colruyt 0,27 procent belasting zou betalen de aanleiding. In de krant wordt hij daarover ondervraagd; op televisie wordt er vooral veel gelachen. Maar oordeelt u vooral zelf: bij Doorbraak willen we dat zo.

Hedebouw zegt op televisie in één adem dat hij ‘een wetenschapper’ is, ‘een marxist’. Waarbij de indruk wordt gewekt dat dat marxisme ook een soort wetenschap is. Mocht dat zo zijn, dan is het natuurlijk wel zeer merkwaardig dat uitgerekend het Sovjetcommunisme, zogenaamd gebaseerd op de wetenschappelijke analyse van de economische en maatschappelijke werkelijkheid, onderuit is gegaan omdat het in de praktijk niet bleek te werken. De conclusie na meer dan zestig jaar communisme bij de Sovjets was behoorlijk simpel: het geld is op, de staat failliet en (vooral) de mensen zijn arm.

Al bleek dat laatste, in het paradijs van de gelijkheid, niet helemaal te kloppen. Niet alle mensen waren arm. Ook Fidel Castro bleek bij nader toezien na zijn overlijden een van de rijkste mensen op aarde. Met een vermogen van negenhonderd miljoen dollar. Terwijl El Commandante jarenlang een maandloon kreeg van omgerekend vijfendertig dollar… All animals are equal, zoals Orwell schreef.

Toch valt op hoe mild men tegenwoordig is met communisten. De miljoenen doden worden vergeten. Dat rond elk communistisch paradijs in geen tijd een muur wordt gebouwd om de mensen te beletten dat paradijs te verlaten, daar wordt over gezwegen. En elke verwijzing naar het onzalig verleden of naar de ellende in bijvoorbeeld Venezuela wordt afgedaan met een merkwaardige tournure: de Sovjet-Unie, Cuba en al de rest, is de redenering, dat zijn voorbeelden van de verkeerde toepassing van een op zich goed systeem. Kan iemand zich voorstellen dat dezelfde tournure ook wordt toegepast op het Derde Rijk? Communisme en nazisme hebben anders wel het een en ander gemeen: de verplichte gedachten, de miljoenen doden, de instorting, de ondergang. Al is er natuurlijk ook een levensgroot verschil: de genocide die het nazisme op zijn ideologie baseerde. 

Je hoort Hedebouw zelden zeggen dat hij een communist is, hij noemt zichzelf een marxist. Een adept dus van de stichter, Karl Marx, over wie onder historici een zeer geestige discussie loopt: over de vraag namelijk of Marx ooit de binnenkant van een fabriek heeft gezien. Maar dat is natuurlijk een detail dat er niet echt toe doet.

De stellingen van Marx zijn in drie zinnen te vatten. Geen enkel systeem zal eeuwig blijven duren, en dus komt ook aan het kapitalisme een einde, en bij dat einde is Marx er zeker van dat iedereen zal kiezen voor het socialisme/communisme. Een beetje kort door de bocht allemaal, maar dat is wel de theoretische essentie van Das Kapital, de bijbel van Hedebouw en co.

Maar het grote verschil met de echte Bijbel is dat Marx veel moeilijker leest. Marx schrijft een boekwerk met talrijke voetnoten. De allereerste voetnoot die hij bedingt (zo heet dat) is een verwijzing naar een geschrift van… Marx zelf. Marx nam ook zichzelf bijzonder serieus. Maar zware kost dus. En toch is dat voor PVDA’ers verplichte lectuur en bron van niet aflatende wijsheid en inzicht.

Het is hoe indoctrinatie werkt. Je leest een boek over X, je leest daarna een boek met alle vragen die kunnen worden gesteld over X, daarna een boek met de antwoorden op die vragen, en ten slotte een boek dat de drie vorige samenvat.

Het resultaat daarvan is te vinden in het onvolprezen De dokter is uw kameraad niet van Louis Van Dievel. Het beschrijft haarfijn hoe het systeem werkt. Het hoofdpersonage – op dat moment amper achttien – laat zien wat het eindpunt is van het communistische parcours: ‘Als je alles leest van Marx, Engels, Lenin, Stalin en Mao, dan weet je alles over alles.’ Hij zegt dat in de les, op school. De leraar is bepaald onder de indruk van de grote assertiviteit en de beslistheid van de jongeman. Hij zegt alleen dat ‘alles over alles’ niet bestaat. Maar dat maakt geen indruk.

Geïndoctrineerde mensen zijn altijd gevaarlijke mensen. Omdat hun overtuigingen belangrijker zijn dan het leven van anderen; omdat ze het beste voorhebben met de hele mensheid, maar niet met de individuele mens. Communisten zeggen dat ze de dictatuur van het proletariaat willen installeren. Wat in de praktijk betekent dat de partijleiding de baas is in naam van dat proletariaat. Dat is zelf niet in staat om het ware communisme ten volle te begrijpen. En daarom moet het volk ook permanent worden opgevoed in dat ware communisme. Kritiek op het systeem is alleen maar het bewijs dat men het communisme nog niet volledig heeft doorgrond. Waarbij alleen een strafkamp nog voor de gepaste heropvoeding kan zorgen.

De aanhangers van dat systeem dus mogen bij ons op televisie gerust meedoen in quizjes, spelletjes en talkshows. Lachen, gieren, brullen met Raoul, de marxist. Programma’s waarin VB’ers worden geweerd omdat ze een bedreiging vormen voor de democratie. Dat is een rare keuze, ook vanuit het perspectief van iemand die geen sympathie heeft voor het VB. 

Doorbraak, 23 januari 2024