De VRT mag zwijgen
Een van de dingen die ik door de jaren heen heb geleerd is dat er in de politiek over waardigheid wordt gesproken als er geen andere argumenten overblijven. Waardigheid is de tweelingzus van populi...
Lees het hele artikelTrompologie : Deel 1
Inleiding tot de Trompologie
U gelooft het waarschijnlijk niet, maar ik heb een tijdlang expliciete mediakritiek proberen mijden. Maar er zijn grenzen aan alles. Zwijgen wordt op den duur negationisme. Al maak ik me weinig illusies. Wat baten kaars en bril...
En ongetwijfeld hangt er ook een 'prijs' aan vast: ik heb dat ten overvloede al mogen ervaren. Maar ik heb met mezelf afgesproken me daar prinsheerlijk niets van aan te trekken. Er is ook zoiets als de kracht van de overtuiging. En.. ik kan niet anders.
Bovendien: in een systeem van checks and balances verdient elke macht tegenmacht. Al heb ik ook daar ervaren dat wat voor de een het uitoefenen van de democratische functie is, voor de ander nogal snel wordt geïnterpreteerd als intimidatie. Maar bon, iemand moet het doen.
En dus, vanaf nu, met een knipoog naar Van Ostaijen: vooruit, zelfs zonder supporters !
Dit wordt een verhaal in afleveringen. En zoals het hoort in de journalistiek: eerst het nieuws.
Promotour en tegengas
Wat eergisteren te vrezen viel, is gisteren in het VRT-journaal gebleken: het Vlaams Belang heeft met de VRT in het Assadverhaal een uitstekende deal gemaakt, met groot rendement aan de ene kant, en geringe kosten aan de andere kant.
We hebben twee dagen op rij in essentie hetzelfde scenario gekregen. Twee interviews, een met Assad en een met Dewinter. Twee keer met - laat ons mild zijn - niet al te scherpe vragen.
En daarna telkens heel veel uitleg over waarom wat we net hadden gezien niet was wat we net hadden gezien, of toch niet volledig...
Het is een variant op wat lang geleden ook al bestond. Om de kijkcijfers op te trekken toonde Jan Van Rompaey toen (allicht met de ogen van nu tamelijk onschuldige) blote foto's, maar koppelde daar dan een debat aan over de vraag of het tonen van blote foto's nu al dan niet geoorloofd was.
Het enige verschil met vandaag is dat na de reportage geen vraag kwam maar een zekerheid.
Concreet voor dag 1: het journaal opent met een quote van Assad (EU steunt IS), maar meteen daarna komt de mededeling dat we daar niets moeten van geloven.
Concreet dag 2: Dewinter zegt dat Assad een dam opwerpt tegen het jihadisme, en Goedele Devroy komt uitleggen dat Dewinter (én Assad) wanhopig op zoek zijn naar aandacht. De vraag wie het VB die aandacht dan wel heeft gegeven, is uitdrukkelijk niet gesteld, maar daar zijn ook goede redenen toe.
Eerder hadden we al vernomen dat de VRT de trip zelf heeft betaald. Anders gezegd: de promotour heeft het VB op de koop toe geen cent gekost.
Nieuws en duiding horen bij elkaar zoals Parijs bij de Seine, maar als de duiding eigenlijk de ontkenning is van het nieuws, dan lijkt er mij een probleem.
Ik ben het dus eens - zie mij ! - met Walter Zinzen: de VRT was beter thuisgebleven. Zoals VTM na een gelijkaardig aanbod. VTM past kennelijk de journalistieke standaard beter toe dan de openbare omroep. Dat is merkwaardig.
Ik hoor op de radio eergisteren dat de hoofdredactie goed heeft nagedacht over het VB-aanbod om naar Assad te gaan, maar eigenlijk maakt dat de dingen alleen maar erger.
Want nog eens, het systeem waarbij je deelneemt aan een promotour, ter plekke niet de echte vragen stelt ('dat is zeer moeilijk', zei Inge Vrancken), en dan in de studio meer dan een uitzending lang tegengas geeft, dat systeem deugt niet.
Dat is ook erg voor een nochtans gedegen journalist als Jens Franssen die Assad vragen heeft gesteld.
Alleen al het gegeven dat Rudi Vranckx door het regime niet werd toegelaten, maar Franssen wel, dat is killing. Dat hadden ze hem nooit mogen aandoen.
En dat de echte vragen stellen aan moorddadige dictators ei zo na niet te doen is... Ik weet het niet.
Ik herinner mij interviews van Gui Polspoel met wijlen Mobutu. Dat was andere koek...
Het was geen toeval dat eind jaren 80 de Zaïrese Veiligheidsdiensten alle opnametapes in beslag namen. Ze hadden daar in feite ‘goede’ redenen toe. Als ik me goed herinner, zijn daar parlementaire debatten en diplomatieke incidenten van gekomen.
Oef, ik ben het dus ook oneens met Walter Zinzen. Dictators kan je wèl interviewen. Maar dan moet je én de stiel kennen én de juiste afspraken maken.
De vuilniszak van Schauvliege
Nog iets. De dag van het Assadinterview is ook de dag van de vuilniszak van Joke Schauvliege. De VRT heeft die gepikt om na te gaan of de milieuminister wel voldoende sorteert.
Veel mensen kunnen dat getuigen. De dag dat in de Kamer interviewers een alcoholmeter meehadden, heb ik het luidop gezegd: het volgende is de controle van de vuilniszak.
Dat uitgerekend de VRT als eerste die brug oversteekt, verblijdt mij niet. Zeker als bovendien blijkt dat met verschillende BV’s was afgesproken dat ook hun vuilniszak zou worden opgehaald. Maar niet met Schauvliege.
Politici behoren stilaan zelf tot het vuilnis en dus moeten zij, en alleen zij, in de zak worden gezet.
Morgen wil ik een en ander kwijt over Trump en over Doornaert, en twee keer over Torfs
Eerder
Ampe vs de Macht
Het is vaak simpel. Er is een Stemtest van de Vlaamse openbare omroep maar die blijkt beperkt tot the powers that be. In een samenleving als de onze moet je dat dan uitgelegd krijgen. Zeker als bli...
Lees het hele artikelDe Tafel van Gert
Journalisten zijn slechte verliezers. Als elk medium hetzelfde interview wil en één omroep gaat ermee lopen, dan wordt fair play opgegeven en spelen alleen corporatisme en eigenbelang. Journalistie...
Lees het hele artikelArme Melissa
Met Conner wonnen we aanhang; zonder Conner verloren we er. En dus moet het weer over Conner gaan. Want zolang we het over Conner hebben, kunnen we zwijgen over de begroting en de staatsschuld. Het...
Lees het hele artikel