De VRT mag zwijgen
Een van de dingen die ik door de jaren heen heb geleerd is dat er in de politiek over waardigheid wordt gesproken als er geen andere argumenten overblijven. Waardigheid is de tweelingzus van populi...
Lees het hele artikelTrompologie : deel 2
Mia Doornaert citeert deze week in De Standaard Walter Lippmann, een Amerikaans journalist: 'Where all think alike, no one thinks very much'. Het is een van God gezonden zinnetje om een wijd verbreid mediaprobleem te vatten.
En dat is, voor alle duidelijkheid, niets om vrolijk van te worden: niet alleen dreigt de mooie journalistieke stiel kapot te gaan; media dreigen daardoor bovendien hun democratische functionaliteit te verliezen. Al het gedoe over Trump is daarvan een nooit gezien hoogtepunt.
Trump. De naam alleen al is gemaakt om erover te toeteren. En ja, we moeten daar dus tegen zijn, en niet een beetje, maar veel.
Trump is een woord geworden dat past in een rijtje met daarin ook polarisering en populisme. Woorden die je te allen tijde kan gebruiken als alle andere argumenten op zijn. Vlak daarna komt 'Hitler'...
De Nederlandse premier Rutte die een brief schrijft, dat is Trump. Wie in die brief niets verkeerds leest, is Trump. En we krijgen daar koude rillingen van.
Wie met enige redelijkheid vraagt dat mensen hun schoenen kopen in eigen land (Wouter Torfs) en niet op buitenlandse websites, dat is Trump.
Zelfs wie over Trump ook maar enigszins enige nuance hanteert (Rik Torfs) wordt door Hugo Camps in De Morgen prompt weggezet als Trumpfan.
Ik moet zeggen: ik ken de rector maar een beetje, maar dat is voldoende om met Camps alleen maar te lachen, ook al schrijft de gevierde columnist eigenlijk nooit iets geestigs.
Ik heb het niet voor Trump. Heb altijd gezegd dat ik er nooit zou voor stemmen. Maar ik heb zijn overwinning, na de deplorables van Clinton, zien komen. En ik sta met verstomming te kijken hoe hij - schijnbaar of echt overimpulsief - alles overhoop haalt.
Ik ken overigens Vlaamse Trump-supporters. Ze houden in de regel niet van zijn stijl, maar zij zouden er wél kunnen voor stemmen. Maar ze zwijgen; dat wel.
Tegelijk heb ik wat Amerikaanse contacten, mensen van alle slag, waaruit ik leer dat de perceptie daar anders is dan hier. Zelfs Wouter De Vriendt van Groen laat via Twitter weten dat ook hij dat stilaan begint te begrijpen.
En het is overigens niet alleen de perceptie die verschilt. Ook de feiten zelf verschillen.
Het verhaal over de telefoon van Trump met de Australische eerste minister is exemplarisch.
Karel De Gucht vertelt daarover alsof hij er zelf bijstond toen de president de telefoon dichtgooide. Maar klopt dat wel?
In dat verhaal zit me net iets te veel 'naar verluidt', zitten er me ook wat teveel bronnen die het hebben van horen zeggen.
De kwaliteitsmedia en in veel mindere mate ook de gewone media (hoe gek ook) berichten over de Amerikaanse president met oogkleppen die hen beletten over de oceaan te kijken. En het helpt niet dat ze constructieve medewerkers hebben aan de andere kant van de plas; wel integendeel, denk ik vaak.
Morgen wil ik het hebben over de debatfiches van de N-VA en de experts van de PvdA.
Eerder
Ampe vs de Macht
Het is vaak simpel. Er is een Stemtest van de Vlaamse openbare omroep maar die blijkt beperkt tot the powers that be. In een samenleving als de onze moet je dat dan uitgelegd krijgen. Zeker als bli...
Lees het hele artikelDe Tafel van Gert
Journalisten zijn slechte verliezers. Als elk medium hetzelfde interview wil en één omroep gaat ermee lopen, dan wordt fair play opgegeven en spelen alleen corporatisme en eigenbelang. Journalistie...
Lees het hele artikelArme Melissa
Met Conner wonnen we aanhang; zonder Conner verloren we er. En dus moet het weer over Conner gaan. Want zolang we het over Conner hebben, kunnen we zwijgen over de begroting en de staatsschuld. Het...
Lees het hele artikel