Als iemand u komt zeggen dat X bij Y iets gekocht heeft, maar drie-vier keer te veel heeft betaald, wat denkt u dan? Juist. X is een onnozele hals of kan althans niet echt verdacht worden van veel kennis van zaken. En Y is een zwendelaar oftewel een bedrieger.

X is in deze Toerisme Vlaanderen. Y is de VRT. Maar wilt u nóg erger? Het gebeurt met uw en mijn belastinggeld. Wij zijn de dupe.

Toerisme Vlaanderen, meldt Belga, draagt 2,7 miljoen euro bij (let op die woordkeuze) voor de terugkeer van Vlaanderen Vakantieland. Het gaat om – gespreid over drie jaar - 68 afleveringen van 15 minuten. Dat is net geen 40.000 euro per aflevering. 40.000 euro, dat is een normaal, redelijk bedrag… voor één uur televisie. Niet voor 15 minuten. Toerisme Vlaanderen draagt dus niet bij; Toerisme Vlaanderen betaalt gewoon, en veel te veel.

Het is een constante bij onze openbare omroep: grote en dure woorden over de Grote Opdracht, de Waarden, over Vlaamse Identiteit zelfs, maar als men ook wil dat daar iets van in uw en mijn huiskamer belandt, moet er worden betaald, extra, bovenop de dotatie. Dotatie die – of hadden we dat verkeerd begrepen? - dient om programma’s mee te maken.

Ter herinnering. Eind oktober 2015 is, na vijfentwintig jaar, de laatste aflevering van Vlaanderen Vakantieland uitgezonden. Afgevoerd vanwege besparingen, werd toen gezegd (als de VRT bespaart is het altijd op zijn programma’s en nooit op iets anders.). Nu komt het dus terug, zij het in een veel kortere versie. Deels ook als neveneffect van de Coronacrisis: we kunnen nergens anders naartoe. En dus is aandacht voor wat er te zien en te beleven is in eigen land meer aan de orde dan ooit tevoren. Vandaar.

Maar voor Vlaanderen Vakantieland zullen we dus wel twee keer betalen. Als we geluk hebben. Want ik kan me best voorstellen dat ook lokale overheden zullen worden aangesproken. Om het met een goedkope woordspeling te zeggen: als Brugge in Vlaanderen Vakantieland wil, zal men over de brug moeten komen. Want aandacht in dat programma, dat is wat waard. Gevolg? De belastingbetaler betaalt een derde keer.

Als u nu denkt dat dit een uniek voorbeeld is van bedenkelijke commercie, dan vergist u zich. Het dubbele betalingssysteem wordt zelfs toegepast door de nieuwsdienst.

Wie oud genoeg is herinnert zich nog de Gastprogramma’s, de Uitzendingen door Derden. Bert De Graeve heeft die 25 jaar terug afgeschaft. Met grote moeite trouwens, want ook toen draaide dat om geld, zij het in omgekeerde richting. Want de toenmalige BRT gaf de gasten geld om hun programma’s te maken. En de BRT was gul.

Zo herinner ik mij dat het Humanistisch Verbond een pracht van een negentiende-eeuws herenhuis kocht op een dure Brusselse boulevard. ‘Met het geld van de gastprogramma’s,’ werd mij toen letterlijk gezegd.

De Graeve kon dus dat kwalijke restant van de verzuiling wegwerken, maar mét toegevingen. De radio- en tv-mis bijvoorbeeld bleven. En de politieke partijen kregen ook iets in ruil: aandacht voor wat in de parlementen gebeurde. Zo is Villa Politica ontstaan.

Dat de VRT aan die operatie had verdiend – het geld voor de derden bleef voortaan in eigen huis - werd gauw vergeten. En Villa Politica? De Kamer betaalt daarvoor, of draagt ertoe bij.

Toen dat een voormalig Vlaams minister van Media (een historicus, een man met een geheugen dus) in het verkeerde keelgat schoot, en dat aan de VRT werd gemeld, kwam er een simpel antwoord van CEO Lembrechts: geen geld, geen programma.

Vlaanderen Vakantieland, Villa Politica… Ik vind dat eerlijk gezegd tot de openbare opdracht behoren. Maar niet dus. Als u dat wilt zien, moet u extra betalen. De VRT heeft dat zo beslist. Mét goedkeuring overigens van het voltallige Vlaams Parlement.

Heerlijk land, Vlaanderen. Heerlijk vakantieland ook. Lekker bier. Goed bestuurd ook. Het lijkt België wel.