Welkom, lezer, op mijn site.

Ik had ooit gedacht deze site aan een boek te koppelen. Maar het is dus (in versneld tempo) een koppeling geworden aan een kiescampagne. Mijn eerste aan de ‘andere kant’. À propos, het bevalt mij daar. Dank u. Al minstens twee keer heb ik op een onbewaakt moment gedacht: ik had dit eerder moeten doen. Maar swat.

Op deze site staan, naast foto’s die u nog nooit heeft gezien over mijn ‘verborgen’ jaren, alle teksten die ik blogsgewijs in de voorbije jaren heb geschreven. Wie die leest, kan zien dat mijn move al met al niet zó een gigantische verrassing is/was. Ik ben in de loop van de tijd geëvolueerd naar het ver doorgedreven confederalisme. Ik ben in de loop van de tijd geëvolueerd naar wat sommigen conservatieve waarden zullen noemen, maar ze doen dat alleen maar omdat daarmee afstand genomen wordt van zogeheten progressieve standpunten. Words, words, words.

In elk geval neem ik afstand van standpunten die (vooral) de zwaksten in de samenleving bepaald niet ten goede komen, maar verdedigd worden door mensen die zeggen progressief en links te zijn. Om het met boutades te zeggen: geef ze 200 euro meer, en het is geregeld, daar geloof ik niets meer van. Integratie en insluiting – weer een boutade – zal niet lukken door te blijven zeggen dat dat alleen maar een zaak is van gebrek aan kansen.

Ik heb in de voorbije jaren goed geluisterd, gekeken, gelezen, met mensen gesproken die, toegegeven, niet wisten dat ze meededen in mijn oefening ‘wat vind ik nu zelf?’. De conclusie is intussen bekend. Merkwaardig genoeg door zeer velen begrepen, door velen zelfs goedgekeurd (beduidend meer dan ik had kunnen denken), maar door enkelen ook afgekeurd. Bij dat laatste weet ik dat ik veel niet weet, en dat dat maar goed is ook. Sommigen zijn teleurgesteld, en bij een aantal van hen kan ik dat zelfs begrijpen.

Voila. Ik heb gezegd, zoals ze dat in sommige kringen zeggen.

De site is vertrokken. Welkom.